|
Achtergrond: Dit vind ik zelf misschien wel de meest geslaagde Chris en Jorieke. Niet omdat hij spannender is dan de anderen, maar omdat nu eens een gehandicapte jongen de hoofdrol in het verhaal speelt. We logeerden op het terrein van het verzorgingstehuis, waar mijn schoonzusje toen een appartement had. We hadden een heerlijke vakantie. De nabijgelegen luchtmachtbasis speelt ook een rol in het verhaal. Toen ik vroeg of ik daar rond mocht kijken, kreeg ik daarvoor bij hoge uitzondering toestemming. Met een hoge luchtvaartofficier ben ik over het terrein geweest, en samen met een paar piloten heb ik in de kantine het slot van het boek bedacht. Een geweldige ervaring. Soms gaan er als schrijver deuren voor je open die voor anderen gesloten blijven. Dat is een van de leuke dingen van het schrijversvak.
|