|
Wie is Bert?
In het volgende stukje hoop ik het een en het ander over
mijzelf te vertellen. En daarvoor moeten we maar bij het
begin beginnen. Ik werd geboren op 11 mei 1959.
In huize Tavenier, een kraamkliniek aan de Singels in
Groningen. Dat is inderdaad vlak bij waar professor
Lammers, een van de figuren uit mijn boeken, woont.
Ik woon er al lang niet meer, maar de stad heeft nog steeds
een warm plekje in mijn hart. Na de lagere school volgden
Mavo en de Havo.
Als jongetje wilde ik natuurlijk eerst brandweerman of privé-detective worden, maar zo rond mijn zestiende stond mijn besluit vast. Ik zou onderwijzer worden. Dus ging ik na de Havo naar de Pedagogische Academie in Groningen. Na drie jaar had ik mijn diploma op zak en kon ik gaan solliciteren. In 1980 viel het niet mee om een baan te krijgen, maar toch kreeg ik vrijwel meteen een baan in het kleine dorpje Ureterp. Wel even wennen van de grote stad naar een plattelandsdorp, maar ik heb er 25 jaar met veel plezier gewoond. In 2005 zijn we naar Drachten verhuisd.
Toen ik voor de klas stond bleek dat ik heel aardig kon vertellen. Schrijfplannen had ik niet. Wel herinner ik mij dat ik het schrijven altijd al wel leuk heb gevonden. Ik heb heel wat artikeltjes in verschillende schoolkranten geschreven. Toch ben ik schrijver geworden. Ik had namelijk het geluk dat ik pech kreeg. Dat klinkt gek, maar als dit niet gebeurd was, was ik vast geen schrijver geworden. Erg zuinig op mijn stem was ik bij het vertellen vaak niet. Op een keer waren mijn stembanden zo beschadigd dat ik thuis kwam te zitten. En toen ben ik uit verveling gaan schrijven. Eerst een ridderverhaal dat ik wel eens in de klas vertelde.
Mijn schoonvader had in die tijd een minicamping bij zijn boerderij (Ja, de boerderij heet Hericks. Net zoals de boerderij uit het eerste deeltje van Chris en Jorieke) Op die camping logeerde een schrijver die mijn verhaal las. Hij vond het erg mooi en vroeg of ik een verhaal wilde schrijven voor het jeugdblad Rechte Sporen. Daarvoor schreef ik het verhaal Avontuur op Terschelling. Dit heb ik later aangepast tot een Chris en Jorieke verhaal, deel 10 uit de serie.
Toen mijn verhaal ik het jeugdblad geplaatst werd had ik de smaak te pakken. Ik schreef een feuilleton over de boerderij van mijn schoonvader, bedoeld voor het Nederlands Dagblad. Maar daar heeft het nooit ingestaan. Het kwam terecht bij uitgeverij de Vuurbaak, die in het zelfde gebouw zit. Zij vonden het goed genoeg om uitgegeven te worden. Tja, en dan ben je ineens schrijver.
|
